و این آرزو ... ، تو بر آور در این زمان !

از حاجبان پرده ی دربارِ ......ظالمان

پرسیده ای چه سان شده احوال عالمان ؟

هریک جریده به کف گشته و خموش

هریک به کنج خود بخزیده به الامان

خورشیدها همه در پشت کوه تار

خیلی ز شب پره ، عالم نما ، میان

ای سفله ای که علم نداری و عالمی

مقهور کرده حق و علم را به جهان

روحت همه به ظلمت شیطان مکدر است

جسمت فریبکار به الفاظ بی بیان

بس خُدعه ای و به تزویر و خود پرست

و این ظلم های همه روزه ات عیان

از علم روز چه دانی به کار برد ؟

بسته کمر به دفع هر آن نخبه آریان

آن رمل و جفر و خرافاتِ عین کفر

علم اند ؟ یا که خدعه و تزویر کاهنان ؟

بستی ره ترقی مردم به خدعه ات

در عین جهل و ظلم ، به ملبوس عالمان !

انداختی به مسیری که فقر مسلک ماست

ای در خرد فقیر و به دانش چو ابلهان

مرگت برای من همه فجر است و منتظَر

و این آرزو ... ، تو بر آور در این زمان